Ropień gruczołu krokowego

Ropień stercza jest rzadkim powikłaniem zapalenia gruczołu krokowego lub biopsji stercza. Najczęściej ropień prostaty rozwija się jako powikłanie ostrego bakteryjnego zapalenia. Grupami ryzyka są chorzy na cukrzycę i pacjenci leczeni immunosupresyjnie oraz chorzy z cewnikiem Foley'a.

Jak rozpoznaje się ropień gruczołu krokowego?

Podejrzenie ropnia gruczołu krokowego stawiane jest na podstawie wywiadu chorobowego i badania przedmiotowego chorego. Z reguły pacjent podaje kilkutygodniowy wywiad nieskutecznego leczenia zapalenia gruczołu krokowego. Większośc pacjentów z ropniem stercza zgłasza gorączkę i nasilone objawy dyzuryczne z zatrzymaniem moczu włącznie. Pacjenci z ropniem prostaty zgłaszają złe samopoczucie, i często objawy rzekomogrypowe. Wysoka temperatura i brak klinicznej poprawy po właczeniu antybiotykoterapii u pacjentów z ostrym bakteryjnym zapaleniem stercza powinno nasuwać podejrzenie ropnia gruczołu krokowego. W badaniu przedmiotowym gruczoł krokowy jest powiększony, żywo bolesny często z wyczuwalnym chełbotaniem ropnej treści.

Jak powstaje ropień?

Zgodnie z definicją ropień jest dobrze odgraniczonym zbiornikiem wypełnionym ropną treścią. Ropa powstaje w wyniku rozpadu mas martwiczych i bakterii przez makrofagi i granulocyty. Najczęstszymi przyczynami ropnia stercza są zapalenie gruczołu krokowego i biopsja stercza wykonywana w przypadku podejrzenia nowotworu. W większości przypadków ropień wywołany jest przez bakterie Escherichia coli, Staphylococcus spp. W rzadkich przypadkach czynnikiem chorobotwórczym może być dwoinka rzeżączki.

Diagnostyka obrazowa ropni stercza

Podstawowym badaniem obrazowym w przypadku podejrzenia ropnia stercza jest USG transrektalne. Badanie polega na ultrasonograficznej ocenie gruczołu krokowego specjalną głowicą usg wprowadzoną przez odbyt. TRUS charakteryzuje się wysoką czułością i jest proste w interpretacji. W części przypadków konieczne jest dożylne znieczulenie chorego ze względu na silną reakcję bólową. Klasyczny ropień stercza widoczny w badaniu TRUS objawia się jako hipoechogenny obszar w obrębie znacznie powiększonego gruczołu krokowego. W przypadku rozległych ropni wychodzących poza torebkę gruczołu krokowego wykonuje się tomografię komputerową jamy brzusznej.

Leczenie ropnia gruczołu krokowego

Leczenie ropnia stercza polega na jego drenażu i dożylnym stosowaniu antybiotyków o szerokim spektrum. Metoda drenażu uzależniona jest od wieku chorego, jego stanu ogólnego i wielkości ropnia. Najczęściej wykonywanym drenażem ropni stercza jest punkcja przeprowadzona pod kontrolą głowicy transrektalnej. Drenaż może być przeprowadzony przez punkcję krocza lub wykonany resektoskopem w czasie przezcewkowej elektroresekcji stercza. Uważa się, że przezcewkowy drenaż ropnia powinien być zarezerwowany dla pacjentów, u których przezodbytniczy drenaż nie spowodował całkowitego opróżnienia jamy ropnia oraz w przypadku mnogich ropni.