Torbiel nerki - cystis renis

Torbiel nerki jest najczęściej występującym nowotworem łagodnym nerki. Częstość występowania w populacji dorosłych wynosi około 50%. Najczęściej torbiel nerki jest zmianą pojedynczą dotyczącą tylko jednej nerki. W większośći przypadków torbiel nerki występuje w dolnym biegunie nerki. W zdecydowanej większośći przypadków torbiele nerek nie wymagają żadnego leczenia i nie dają dolegliwości.

Torbiel prosta nerki jest najczęściej rozpoznawaną zmianą łagodną nerki. Torbielą nerki nazywa się przestrzeń płynową ograniczoną torebką. Torbiele nerki zaliczana są do nowotworów łagodnych i z reguły wykrywane są przypadkowo podczas USG jamy brzusznej.

Fot. Torbiel prosta nerki średnicy 4 cm - nerka usunięta wraz z moczowodem z powodu guza miedniczki nerkowej.

Mechanizm powstawania torbieli nerek nie jest poznany. Istnieją dwie niepotwierdzone teorie tworzenia się torbieli. Według jednej z nich czynniki mechaniczne mają kluczowe znaczenie w powstaniu torbieli i dlatego najczęściej rozpoznaje się je u starszych mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego - BPH. Czynniki toksyczne indukujące powstawanie torbieli są założeniem drugiej teorii.
 
Blisko 80% pacjentów nie odczuwa żadnych dolegliwości. Bardzo rzadko torbiel nerki może być przyczyną nadciśnienia tętniczego. Z reguły dzieje się tak w przypadku dużych torbieli zlokalizowanych w okolicy wnęki nerki. Najczęstszym objawem sugerującym występowanie torbieli jest niewielki ból okolicy lędźwiowej.

Torbiele nerek w zdecydowanej większości wykrywane są przypadkowo w czasie badania USG jamy brzusznej. Na zdjęciach urograficznych torbiel nerki może modelować układ kielichowo - miedniczkowy. W przypadku torbieli wielokomorowych, torbieli z echami wewnętrznymi widocznymi w USG sięga się po tomografię komputerową.

Leczenie torbieli nerek ograniczone jest tylko do przypadków dających objawy. Torbiele bezobjawowe powinny być leczone zachowawczo z okresową kontrolą ultrasonograficzną.

Torbiel nerki może być nakłuta pod kontrolą USG i opróżniona z płynu. Płyn z torbieli wysyłany jest do badania cytologicznego i mikrobiologicznego. W przypadku dużych torbieli może być konieczne pozostawienie cieńkiego drenu na kilka dni. W przypadku nawracających torbieli objawowych można rozważyć leczenie operacyjne. Preferowaną metodą leczenia objawowych torbieli jest laparoskopia.