Mięsko cewkowe - łac. Caruncula urethrae

Mięsko cewkowe jest najczęstszym guzem łagodnym ujścia zewnętrznego cewki moczowej u kobiet. Mięsko cewkowe najczęściej występuje u kobiet po 55 roku życia i ma związek z gospodarką hormonalną w okresie przekwitania. Zmiana ma postać żywoczerwonego polipa na tylnym brzegu śluzówki ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Wielkość mięska cewkowego może być różna - od guzków wielkości 2-3 milimetrów aż do dużych zmienionych niedokrwiennie zmian o wielkości dużej wiśni. Mięsko cewkowe jest tkliwe przy dotyku i często samoistnie powoduje niewielkie krwawienie co jest najczęstszą przyczyną zgłoszenia się pacjentki do urologa. Bardzo często mięsko cewkowe nie daje żadnych objawów i jest przypadkowo stwierdzane w czasie badania ginekologicznego.

Przyczyny powstania mięska cewkowego 



Za mechanizm powstania mięska cewkowego przyjmuje się wynicowanie śluzówki cewki moczowej, któremu towarzyszy przewlekły stan zapalny. W czasie przekwitania kobiety zmiany zachodzące w układzie hormonalnym mogą powodować zaburzenia troficzne w obrębie przedsionka pochwy i ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Śluzówka cewki ulega wynicowaniu co w połączeniu z przewlekłym drażnieniem przyczynia się do powstania miejscowego stanu zapalnego i nieprawidłowego rozrostu błony śluzowej ujścia cewki. 

Leczenie mięska cewkowego jest operacyjne w przypadku gdy jest ono objawowe lub istnieje podejrzenie procesu nowotworowego. Rak cewki moczowej u kobiet jest niezmiernie rzadkim schorzeniem a rozpoznanie mięska cewkowego nie stanowi problemu.

Jakie objawia się mięsko cewkowe?

Mięsko cewkowe ma postać różnej wielkości guza wyrastającego z tylnego obwodu cewki moczowej. Wielkość guza jest różna i waha się od kilku milimetrów w skrajnych przypadkach osiągając rozmiar dużego winogrona o sino-czerwonym zabarwieniu. Mięsko cewkowe może powodować plamienia na bieliźnie a nawet krwawienia, które kobiety często mylą z krwawieniem z dróg rodnych. W większości przypadków mięsko cewkowe rozpoznawane jest przypadkowo w czasie wizyty u urologa. W przypadku zmian dużych rozmiarów wrastających do cewki moczowej mogą pojawić się problemy z oddawaniem moczu.

Leczenie mięska cewkowego

W przypadku zmian niewielkich rozmiarów, które nie powodują dolegliwości większość urologów zaleca leczenie zachowawcze polegające na miejscowym stosowaniu leków. Lekami z wyboru w przypadku mięska cewkowego są kremy z estrogenem i preparaty o działaniu przeciwzapalnym. Zmiany o dużych rozmiarach i guzy występująco nawrotowo po zakończeniu terapii farmakologicznej wymagają leczenia zabiegowego.

Leczenie chirurgiczne mięska cewkowego polega na jego wycięciu w obrębie zdrowych tkanek. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu dożylnym na sali operacyjnej i może być przeprowadzony w ramach chirurgii jednego dnia. Jeśli zmiana jest drobna loża po mięsku cewkowym może być skoagulowana a w przypadku dużych ubytków śluzówki zakłada się wchłanialne szwy chirurgiczne, które nie wymagają usuwania. Po zabiegu do pęcherza moczowego zakładany jest cewnik Foley’a, który usuwany jest po  kilkunastu godzinach. Czasami występuje konieczność pozostawienie cewnika na kilka dni.

Wycięta zmiana umieszczana jest w pojemniku z roztworem formaliny i wysyłana do badania histopatologicznego. Czas oczekiwania na wynik histopatologiczny waha się od 10-14 dni.