Chlorprothixen

Skład leku Chlorprothixen: 1 tabl. powl. zawiera 15 mg lub 50 mg chlorprothiksenu.

Działanie: Lek neuroleptyczny o działaniu sedatywnym. Substancja aktywna, chlorprothiksen oddziałuje na procesy komunikacji międzykomórkowej w mózgu i dzięki temu wykazuje korzystne działanie w chorobach psychicznych. Aktywnie hamuje objawy zaburzeń zachowania i odczuwania, zmniejsza agresję i wykazuje ogólne działanie uspokajające.

Wskazania: Preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu psychoz endogennych i organicznych ze stanami pobudzenia ruchowego i agresywnością, niepokoju i bezsenności w nerwicach i zaburzeniach psychosomatycznych, psychoz alkoholowych. Preparat jest wskazany również do stosowania w chirurgii w premedykacji dla uspokojenia pacjenta i zmniejszenia reakcji neurowegetatywnych oraz w celu zapobiegania wymiotom pooperacyjnym.

Przeciwwskazania: Nie wolno stosować leku w przypadkach nadwrażliwości na substancję aktywną lub substancje pomocnicze zawarte w preparacie, w przypadkach upośledzonej hematopoezy, depresji OUN (m.in. w zatruciu lekami i alkoholem), w zapaści krążeniowej i głębokiej śpiączce. W niektórych stanach chorobowych należy zachować szczególną ostrożność w czasie stosowania chloprothiksenu. Z tego powodu pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich swoich chorobach. Należy starannie rozważyć zastosowanie leku u pacjentów z padaczką, parkinsonizmem, niedorozwojem umysłowym, u osób nadużywających alkoholu i leków o sedatywnym działaniu na OUN, u chorych na serce, u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek i wątroby, z upośledzeniem hematopoezy, z chorobami płuc, przerostem prostaty, jaskrą, miastenią, cukrzycą oraz u chorych narażonych na działanie ekstremalnych temperatur a także u pacjentów w podeszłym wieku. Leku nie stosuje się u dzieci poniżej 12 rż.

Interakcje leku Chlorprothixen: Przy jednoczesnym stosowaniu alkoholu, leków nasennych, leków przeciwdepresyjnych, przeciwdrgawkowych, przeciwbólowych, rozkurczających mięśnie, neuroleptyków, leków antyhistaminowych starszej generacji i tym podobnych może dochodzić do wzajemnego nasilania hamującego działania na OUN. Niewielki efekt antycholinergiczny chlorprothiksenu może się silniej zaznaczyć w czasie jednoczesnego stosowania leków antycholinergicznych, antymuskarynowych, antyhistaminowych i przeciwparkinsonowskich. Chlorprothiksen może blokować a-adrenergiczne działanie adrenaliny, co przy jednoczesnym stosowaniu może być przyczyną hipotonii i tachykardii. Chlorprothiksen może osłabiać przeciwparkinsonowskie działanie lewodopy gdyż blokuje receptory dopaminergiczne w mózgu. Ponadto chlorprothiksen obniża próg drgawkowy - konieczna może okazać się modyfikacja dawkowania leków przeciwpadaczkowych. Ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych zwiększa się w razie jednoczesnego stosowania fenotiazyn, metoklopramidu, haloperidolu lub rezerpiny. Chlorprothiksen może zwiększać stężenie prolaktyny w surowicy - w przypadku jednoczesnego stosowania bromokryptyny może zaistnieć konieczność modyfikacji dawkowania bromokryptyny. Tioksanteny mogą maskować ototoksyczne działanie innych leków (dzwonienie w uchu, zawroty głowy itp.).

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności: Przed każdym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym (również przed leczeniem stomatologicznym) należy poinformować lekarza o stosowaniu chlorprothiksenu. W czasie leczenia chlorprothiksenem nie wolno pić napojów alkoholowych. Nie należy się opalać ani narażać na działanie bardzo wysokich lub bardzo niskich temperatur. Lek może niekorzystnie wpływać na wykonywanie czynności wymagających zwiększonej uwagi, koordynacji ruchów i szybkiego podejmowania decyzji (np. prowadzenie samochodu, obsługa urządzeń mechanicznych, praca na dużych wysokościach), szczególnie na początku leczenia. Ze względu na to, że chlorprothiksen powoduje senność i może mieć niekorzystny wpływ na wykonywanie czynności wymagających zwiększonej uwagi, precyzyjnej koordynacji ruchów i szybkiego podejmowania decyzji, głównie na początku leczenia, należy czasowo zaniechać prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu lub należy zachować szczególną ostrożność.

Działania niepożądane: W czasie leczenia, szczególnie przy stosowaniu dużych dawek, mogą wystąpić objawy niepożądane: senność, uczucie zmęczenia, suchość w ustach, kołatanie serca, zaburzenia widzenia, skłonność do omdleń w pozycji stojącej, uczucie zatkania nosa, zaparcia, bóle głowy, nudności, zawroty głowy. Rzadko występuje żółtaczka lub zaburzenia hematopoezy. Wysypka skórna, świąd lub pokrzywka, nadwrażliwość skóry na światło, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia rytmu serca (bradykardia lub zatrzymanie krążenia) są rzadziej spotykane. Po dłuższym stosowaniu mogą pojawić się ruchy mimowolne (drżenie rąk), zwiększone napięcie mięśni twarzy i kończyn. Rzadko może rozwinąć się tak zwany złośliwy zespół neuroleptyczny - wysoka gorączka, wzmożone napięcie mięśni, niemożność poruszania się, śpiączka. Jeśli wystąpią poważniejsze objawy, jak np. trudności w połykaniu i mówieniu, ruchy niekontrolowane lub osłabienie kończyn, skurcz mięśni twarzy, szyi lub tułowia, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, świszczący oddech lub nietypowe uczucie zmęczenia pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Przedawkowanie: Dawki rzędu 2,5-4 g i większe mogą okazać się śmiertelne dla osób dorosłych, a dawki rzędu 4 mg/kg mc. dla dzieci. Dochodzi do senności, apatii i śpiączki, zahamowania oddechu, hipotonii (która może pojawić się po kilku h i trwać 2-3 dni), tachykardii, gorączki, sztywności mięśni lub ruchów niekontrolowanych, zwężenia źrenicy. W momencie ustępowania tych objawów mogą wystąpić napady drgawkowe, nadmierna ruchliwość i krwiomocz. Postępowanie w przypadku zatrucia polega na leczeniu objawowym i wspomagającym i obejmuje: płukanie żołądka (nie należy wywoływać wymiotów gdyż z powodu dystonicznych reakcji ze strony głowy i szyi może dojść do zachłyśnięcia!), podanie węgla aktywowanego, przepłukiwanie solą fizjologiczną, wspomaganie oddechu i regulację temperatury ciała. W razie spadku ciśnienia tętniczego podaje się parenteralnie noradrenalinę i metaraminol. Nie należy stosować adrenaliny ze względu na ryzyko wystąpienia hipotonii paradoksalnej.

Ciąża i laktacja: Bezpieczeństwo stosowania leku u kobiet w ciąży nie zostało potwierdzone. Lek można stosować w ciąży tylko po starannym rozważeniu spodziewanych korzyści terapeutycznych u matki i ewentualnego ryzyka u płodu. Chlorprothiksen w niewielkich ilościach przechodzi do mleka kobiecego. Nie wiadomo, w jaki sposób wpływa na dziecko karmione piersią. Z uwagi jednak na to, iż związki o podobnej budowie chemicznej wywierają działanie na dziecko nie zaleca się karmienia piersią.

Dawkowanie: Zwykle u dorosłych i u młodzieży stosuje się dawkę 30-50 mg 3-4x/dobę. Ze względu na działanie sedatywne zaleca się, aby dawka wieczorna była większa niż dawki dzienne. U dzieci w wieku 6-12 lat i u osób starszych zwykle stosuje się dawkę 15-30 mg 3-4x/dobę. Maks. dawka dobowa u pacjentów dorosłych wynosi 600 mg. Leczenie rozpoczyna się od małej dawki, którą należy stopniowo zwiększać aż do ustąpienia objawów chorobowych. W razie konieczności przerwania leczenia dawkę należy zmniejszać stopniowo. Nagłe zaprzestanie leczenia może spowodować nudności, silne poty, bóle głowy, bezsenność i niepokój ruchowy nawet po kilku tyg. Tabletki należy przyjmować razem z posiłkiem, połykać nierozgryzione i popijać szklanką wody lub mleka, aby uniknąć podrażnienia żołądka.