Ubretid

Skład
1 tabl. zawiera 5 mg bromku distygminy. Ponadto preparat zawiera laktozę jednowodną.

Działanie

Pośrednio działający parasympatykomimetyk, odwracalny inhibitor cholinesterazy. Powoduje wzmocnienie i wydłużenie działania acetylocholiny. W oku prowadzi to do skurczu mięśnia rzęskowego, zwężenia źrenicy, zahamowania akomodacji i obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, w sercu - do obniżenia częstości rytmu i szybkości przewodzenia impulsów elektrycznych, w oskrzelach - do skurczu mięśniówki i zwiększenia wydzielania śluzu, w przewodzie pokarmowym - do zwiększenia wydzielania śluzu w żołądku i w jelicie cienkim i do zwiększenia napięcia i perystaltyki w całym przewodzie pokarmowym. Lek powoduje ponadto skurcz pęcherzyka żółciowego, moczowodu i wypieracza pęcherza oraz zwiększenie wydzielania potu. W obrębie mięśniówki po podaniu niewielkich dawek stwierdza się zwiększenie pobudliwości (drżenia), a po podaniu dużych dawek trwałą depolaryzację (porażenia). Distygmina prawie nie rozpuszcza się w tłuszczach i w zwykłych warunkach nie przechodzi przez barierę krew-mózg, w związku z czym jej działanie na ośrodkowy układ nerwowy pojawia się wyłącznie w przypadku uszkodzenia tej bariery. Słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Średni okres półtrwania leku w osoczu po podaniu doustnym wynosi 69 h. Większość podanej dawki ulega wydaleniu z żółcią, a następnie z kałem (88%), niewielka część dawki (6,5%) wydala się przez nerki.

Wskazania do stosowania Ubretidu

Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu, w ramach leczenia kompleksowego. Zaparcia atoniczne. Myasthenia gravis.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na bromek distygminy, brom lub pozostałe składniki preparatu. Mechaniczna niewydolność jelit, zwężenie lub stany skurczowe przewodu pokarmowego, dróg żółciowych lub dróg moczowych. Astma oskrzelowa. Zapalenie tęczówki. Miotonia. Parkinsonizm. Nadczynność tarczycy. Niewyrównana niewydolność serca, świeży zawał serca, zaburzenia rytmu serca, w tym w szczególności bradykardia i blok przedsionkowo-komorowy.

Środki ostrożności podczas stosowania leku Ubretid

Należy zachować ostrożność w przypadku: choroby wrzodowej żołądka, choroby wrzodowej dwunastnicy, padaczki, bradykardii, niedociśnienia tętniczego, stanów zapalnych jelit, tężyczki. W przypadku równoczesnego podawania z siarczanem atropiny (w celu zmniejszenia muskarynowych działań niepożądanych) należy zachować ostrożność, ponieważ atropina może zamaskować występowanie początkowych objawów przedawkowania. Przed podjęciem leczenia neurogennych zaburzeń opróżniania pęcherza moczowego należy wykluczyć istnienie wewnątrzpęcherzowej przeszkody utrudniającej odpływ moczu. W ramach leczenia należy unikać nadmiernego wzrostu ciśnienia śródpęcherzowego i zwracać szczególną uwagę na ochronę górnych dróg moczowych. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ciąża i laktacja

Należy unikać stosowania preparatu w trakcie ciąży, w tym zwłaszcza w I trymestrze. W przypadku bezwzględnych wskazań życiowych do stosowania leku należy przeprowadzić staranną analizę stosunku korzyści do ryzyka związanego z jego krótkotrwałym podawaniem. U noworodków urodzonych przez kobiety z miastenią leczoną bromkiem distygminy może występować przemijające osłabienie mięśniowe. Nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Bardzo często: biegunka, nudności, wymioty, bradykardia, napady zwiększonej potliwości. Często: zwiększenie wydzielania śliny, zwężenie źrenic, nadmierne łzawienie. Niezbyt często: kurcze jelit, nadmierne nasilenie perystaltyki, niedociśnienie tętnicze, nadmierna produkcja wydzieliny oskrzelowej. Rzadko: skurcze oskrzeli z nadmierną produkcją wydzieliny, drżenia mięśniowe, kurcze mięśniowe, utrudnienie połykania, osłabienie mięśniowe, w krańcowych przypadkach porażenie mięśniowe wskutek blokady nerwowo-mięśniowej, które należy zróżnicować diagnostycznie z objawami miastenii. Szczególne znacznie ma działanie leku na układ krążenia w fazie pooperacyjnej. Często pojawia się bradykardia, w pojedynczych przypadkach prowadząca nawet do zatrzymania krążenia. Możliwe są reakcje paradoksalne (tachykardia, nadciśnienie tętnicze). U kobiet z przemijającym czynnościowym zanikiem miesiączki stosowanie bromku distygminy może spowodować pojawienie się przypominających miesiączkę krwawień.

Interakcje

Leki cholinolityczne, takie jak atropina i leki o działaniu podobnym do atropiny, oraz niektóre leki psychotropowe (trójpierścieniowe i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki), lit, leki antyhistaminowe, antagonizują działania muskarynowe bromku distygminy, w większości nie wywierając wpływu na jego działania nikotynowe. Bromek distygminy antagonizuje działanie leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kurary (należy go odstawić przed operacjami chirurgicznymi). Może wydłużać działanie depolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium lub dekametonium), w związku z czym nie należy go łączyć z tymi lekami. Równoczesne stosowanie dipirydamolem powoduje osłabienie działania leczniczego bromku distygminy. Leki antyarytmiczne (chinidyna, prokainamid, propafenon), leki blokujące receptory betaadrenergiczne, glikokortykosteroidy, osłabiają działanie bromku distygminy. Zwłaszcza u pacjentów z miastenią może się to wiązać z koniecznością zwiększenia dawkowania bromku distygminy, co jednak zwiększa równocześnie ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego. Ponieważ leki cholinergiczne nasilają działanie inhibitorów esterazy, zawartych m.in. w wielu środkach owadobójczych, w przypadku pacjentów narażonych na kontakt z tego typu substancjami należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia tego typu interakcji. Równoczesne stosowanie z innymi bezpośrednimi lub pośrednimi parasympatykomimetykami może spowodować wystąpienie przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią. U pacjentów leczonych wcześniej lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne możliwe są przypadki długotrwałej bradykardii i znacznego niedociśnienia tętniczego. Szereg antybiotyków z grupy aminoglikozydów (przede wszystkim streptomycyna, neomycyna, kanamycyna) może powodować zaburzenia przenoszenia impulsów nerwowo-mięśniowych u chorych na miastenię. Z tego powodu może być u nich konieczne zwiększenie dawkowania.

Dawkowanie leku Ubretid

Doustnie: początkowo 1 tabl. rano na czczo, 0,5 h przed śniadaniem, aż do wystąpienia wyraźnego działania terapeutycznego. Zazwyczaj po pierwszym tygodniu leczenia przechodzi się na stosowanie leku co 2 lub 3 dni (po 1-2 tabl.). Dawkę dobową należy przyjmować w pojedynczej dawce. Neurogenne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego z hipotonią mięśnia wypieracza moczu: w pierwszych dniach leczenia, aż do wystąpienia poprawy, stosować codziennie 1 tabl. rano na czczo, 0,5 h przed śniadaniem, w leczeniu podtrzymującym 1-2 tabl. co 2-3 dni. Leczenie można również rozpocząć od podawania 1 ampułki preparatu 0,5 mg/ml w postaci roztworu do wstrzykiwań domięśniowo. Podobną dawkę, którą można w razie potrzeby zwiększyć do 0,01 mg/kg mc. podaje się co 3-4 dni aż do wystąpienia skutków działania leku. Po pojawieniu się działania leku można je podtrzymywać poprzez doustne podawanie 1-2 tabl. co 2-3 dni. Zaparcia atoniczne: początkowo podaje się 1/2 tabl. na dobę 0,5 h przed śniadaniem, ze zwiększaniem tej dawki co trzeci dzień o 1/2 tabl. do maksymalnie 2 tabl. na dobę. Leczenie prowadzi się do uzyskania powrotu prawidłowej czynności jelit. Powinien wystąpić w ciągu maksymalnie 14 dni. Lek podaje się wyłącznie w przypadku bezwzględnych wskazań do jego stosowania, pod obserwacją, ze względu na znaczne ryzyko przedawkowania lub kumulacji. Miastenia: zasadniczo wystarcza leczenie drogą doustną. W pierwszym tygodniu stosuje się po 1 tabl. na dobę rano na czczo, 0,5 h przed śniadaniem. W drugim tygodniu dawkę dobową zwiększa się do 1 1/2 tabl., a w trzecim tygodniu do 2 tabl. na dobę. W przypadku konieczności zastosowania leczenia pozajelitowego podobnie silne działanie zmniejszające objawy miastenii można uzyskać w wyniku zastosowania preparatu 0,5 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) konieczne jest zmniejszenie dawki.

Uwagi

Preparat może w niektórych przypadkach zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu ze względu na zwężenie źrenicy i zaburzenia akomodacji powodujące niewyraźne widzenie.