Choroba Peyroniego - plastyczne stwardnienie prącia - Induratio plastica penis

Jest to choroba objawiająca się skrzywieniem prącia i bolesnymi wzwodami. Nazwa choroby wywodzi się od nadwornego lekarza króla Francji Ludwika XV - Francois de la Peyronie. W 1743 roku opisał jako pierwszy trzech pacjentów ze stwardnieniem plastycznym prącia. Według statystyk choroba dotyczy 1 % mężczyzn między 35 a 60 rokiem życia.

Prącie zbudowane jest z ciała gąbczastego otaczającego cewkę i ciał jamistych , które otoczone są błoną białawą. Miejscowe zgrubienie i zbliznowacenie osłonki białawej występujące w chorobie Peyronie'go powoduje powstanie płytki, która zniekształca  penisa w czasie wzwodu. Włóknista płytka może być pojedyncza lub mnoga a jej wymiar z reguły nie przekracza 4 cm.

Fot. Zdjęcie prącia mężczyzny z bolesnym stwardnieniem prącia - chorobą Peyroniego.

Rozpoznanie choroby Peyroniego

Rozpoznanie choroby Peyroniego stawiane jest na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego prącia, w którym stwierdza się twardą często bolesną płytkę. Pacjenci zgłaszający się do urologa najczęściej zgłaszają :

      występowanie płytki lub stwardnienia wyczuwalnego po grzbietowej stronie prącia (najczęściej)
      ból prącia podczas wzwodu
      skrzywienie lub skrócenie prącia w stanie wzwodu

Przyczyny plastycznego stardnienia prącia

Nie są znane przyczyny powstawania choroby Peyronie'go. Według jednej z hipotez przyczyną powstawania stwardnienia błony białawej są mikrourazy podczas stosunków płciowych, zapalenie  cewki moczowej i choroby weneryczne. Według innej teorii choroba może mieć związek z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa, zapalenie żył, kolagenozy. Do powstawania choroby może prowadzić przewlekłe przyjmowanie leków, szczególnie z grupy beta-blokerów (szczególnie propranolol).

Leczenie choroby Peyroniego

Ze względu na nieznaną przyczynę choroby Peyroniego nie ma standardów jej leczenia. 50% przypadków choroby ulega samoistnemu wycofaniu. Do najczęściej stosowanych metod leczenia należą :

      wiatamina E - leczenie oparte na właściwościach przeciwutleniających witaminy, mało skuteczne;
      kolchicyna - hamuje wzrost płytki, zmniejsza nasilenie dolegliwości bólowych
      Potaba - (para-aminobenzoesan potasu) - zmniejsza nasilenie bólu, lek niedostępny w Polsce
      Sterydy stosowane miejscowo (mogą nasilać włóknienie po dłuższym stosowaniu)
      Werapamil (bloker kanału wapniowego) - według niektórych doniesień wstrzykiwany w płytkę zmniejsza nasilenie bólu i skrzywienie prącia.

Około 10% wszystkich pacjentów wymaga leczenia operacyjnego. Wskazania do leczenia operacyjnego ustalane są na podstawie szeregu kryteriów.

Kryteria, które muszą być spełnione podczas kwalifikacji do leczenia operacyjnego to :

      minimum rok trwania choroby
      leczenie zachowawcze nie przyniosło spodziewanego efektu
      niemożność odbywania stosunków płciowych

Operacja sposobem Nesbita jest standardowym sposobem leczenia choroby Peyroniego. Polega ona na zwężeniu części członka niedotkniętej chorobą, aby skorygować deformację. Bardziej inwazyjną metodą jest całkowite wycięcie bliznowatej płytki i zastąpienie jej łatą z Gore - Texu.