Operacja nietrzymania moczu metodą TVT

Operacje z wykorzystaniem taśmy polipropylenowej są najczęściej wykorzystywane w leczeniu nietrzymania moczu u kobiet. Operacja wykonywana jest w warunkach sali operacyjnej. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu regionalnym - pacjentka jest przytomna w czasie zabiegu.

Metoda TVT - skrót od angielskiego określenia Tension-free Vaginal Tape polega na podparciu środkowego odcinka cewki moczowej kobiety.

Przebieg operacji metodą TVT

Pacjentka po znieczuleniu układana jest na stole operacyjnym w pozycji na plecach. Operacja TVT może być wykonana w znieczuleniu nasiękowym lub regionalnym (znieczulenie podpajęczynówkowym). Kończyny dolne układane są na specjalnych podórkach w pozycji ginekologicznej. Pole operacyjne obmywane jest płynem antyseptycznym a następnie obłożone jałowymi serwetami. Operator wprowadza do pęcherza moczowego cewnik Foley'a w celu wypuszczenia moczu co zmniejsza ryzyko uszkodzenia pęcherza w trakcie implantacji taśmy.

Na przedniej ścianie pochwy wykonywane jest niewielkie nacięcie, przez które wypreparowuje się środkowy odcinek cewki moczowej. Kolejnym etapem jest wypreparowanie na tępo przestrzeni załonowej tak aby w bezpieczny sposób przeprowadzić prowadniki z taśmą. Każdy zestaw do implantacji taśmy polipropylenowej składa się z taśmy o długości 40 cm i szerokości 10 mm oraz dwóch stalowych igieł, którymi przeprowadza się taśmę przez tkanki. Na końce igieł nanizuje się końce taśmy i pod kontrolą palca wprowadza się je po obu stronach cewki moczowej tak aby końce taśmy wyprowadzić na skórze tuż powyżej spojenia łonowego. Ponad spojeniem łonowym (około 2 centymetry od linii pośrodkowej ciała) wykonywane są dwa 5 milimetrowe nacięcia, przez które wyprowadzana jest taśma. Końce taśmy a na nacięcia skóry zakłada się szwy pojedyncze lub pozostawia do wygojenia bez szycia. Przeprowadzona pod cewką taśma stabilizuje ją i zapewnia podparcie, które ma kluczowe znaczenie dl trzymania moczu.

Operacja nietrzymania moczu metodą TVT wiąże się z istotnym ryzykiem uszkodzenia pęcherza moczowego dlatego standardowym postępowaniem po implantacji taśmy jest wykonanie cystoskopii czyli wziernikowania pęcherza moczowego. W przypadku przeprowadzenia taśmy przez pęcherz moczowy konieczne jest jej usunięcie. Po umieszczeniu taśmy wykonywana jest próba kontynencji. Pęcherz pacjentki wypełniany jest jałowym roztworem soli fizjologicznej (około 250 - 300 ml). Po wypełnieniu pęcherza usuwany jest cewnik i pacjentka proszona jest o zakasłanie. Prawidłowe ustawienie taśmy powinno zagwarantować utrzymanie moczu w czasie kaszlu. Zamknięcie ściany pochwy wchłanialnymi szwami pojedynczymi kończy zabieg. Wielu urologów wprowadza do pochwy seton, który usuwany jest 1 dobie po zabiegu.

Implantacja taśmy metodą TVT trwa około 30 minut.

Skuteczność leczenia nietrzymania moczu sposobem TVT

Według różnych badań skuteczność leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodą TVT wynosi od 80 do 90%.

Powikłania związane z operacją metodą TVT

Implantacja taśmy polipropylenowej sposobem TVT niesie ze sobą ryzyko powikłań. Wśród najczęściej obserwowanych powikłań TVT wymienia się:

- uszkodzenie pęcherza moczowego
- krwawienie lub krwiak w ranie pooperacyjnej
- zakażenie układu moczowego
- zakażenie rany pooperacyjnej
- zatrzymanie moczu wymagające samocewnikowania
- ból w czasie oddawania moczu
- ból w czasie stosunków seksualnych
- uciążliwe uczucie parcia na mocz
- erozja taśmy do cewki moczowej
- ból okolicy nadłonowej lub pachwin

Zabieg założenia beznapięciowej taśmy dopochwowej jest jedną z najmniej inwazyjnych metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Zabieg charakteryzuje się wysoką skutecznością i stosunkowo niewielkim ryzykiem powikłań.