Mięsko cewkowe (łac. caruncula urethrae)

Mięsko cewkowe jest guzem zapalnym wyrastającym z tylnego brzegu cewki moczowej u kobiet w okresie przekwitania. Zmiana ma charakter żywoczerwonego polipa o różnej wielkości. Mięsko cewkowe może być niewielkim polipem wielkości 2-3 milimetrów, ale może też objawiać się jako sinoczerwony guz wielkości dużego winogrona. Mięsko cewkowe jest guzem łagodnym, który nie ma tendencji do zezłośliwienia. Powstanie mięska cewkowego tłumaczone jest wynicowaniem śluzówki cewki moczowej, do którego dochodzi w wyniku spadku stężenia żeńskich hormonów płciowych. Drażnienie wypadnietej śluzówki sprzyja miejscowemu stanowi zapalnemu prowadząc do rozrostu ziarniny zapalnej.

Przyczyny powstania mięska cewkowego

Niedobór estrogenów - żeńskich hormonów płciowych powoduje zaburzenia troficzne śluzówki w obrębie przedsionka cewki moczowej i przedniej ściany pochwy. Wynicowanie cewki moczowej ujścia zewnętrznego cewki powoduje jej drażnienie i powstanie przewlekłego niebakteryjnego stanu zapalnego. Rozrost ziarniny zapalnej powoduje powiększanie się mięska co sprzyja krwawieniom i pojawieniu się dodatkowych objawów takich jak bolesność przy dotyku czy dyskomfort w czasie oddawania moczu.

Jak objawia się mięsko cewkowe?

U większości pacjentek mięsko cewkowe nie daje żadnych dolegliwości i jest rozpoznawane przez ginekologa w czasie badania ginekologicznego. U części chorych mięsko cewkowe powoduje krwawienie o różnym nasileniu - od niewielkiego plamienia bielizny po duże krwawienia, które pacjentka wiąże z krwawieniem z dróg rodnych lub układu moczowego. Typowe mięsko cewkowe objawia się jako żywoczerwony polip wyrastający na tylnym brzegu cewki moczowej o wielkości 5-7 milimetrów. Dużych rozmiarów guzy osiągają rozmiar kilku centymetrów i mogą powodować dyskomfort w czasie siedzenia a także problemy z oddawaniem moczu.

Metody leczenia mięska cewkowego

Leczenie mięska cewkowego może być zachowawcze lub zabiegowe. Decyzja o sposobie leczenia uzależniona jest od wielkości zmiany i objawów jakie powoduje. Zmiany drobne mogą być leczone z użyciem kremów estrogenowych i maści o działaniu przeciwzapalnym. Zmiany dużych rozmiarów oraz te, które powodują objawy pomimo zastosowanego leczenia farmakologicznego wymagają chirurgicznego wycięcia.

Operacja wycięcia mięska cewkowego wykonywana jest w znieczuleniu dożylnym w warunkach sali operacyjnej i może być przeprowadzona w trybie jednodniowego pobytu szpitalnego. Zabieg wykonywany jest na fotelu ginekologicznym i polega na wycięciu mięska cewkowego skalpelem w granicach zdrowych tkanek. Ubytek śluzówki powstający po wycięciu zmiany koagulowany jest z użyciem elektrokoagulacji lub zakładane są wchłanialne szwy chirurgiczne, które samoistnie wypadą po kilku tygodniach. Po zabiegu zakładany jest cewnik Foley'a czyli silikonowa rurka wprowadzana przez cewkę moczową do pęcherza moczowego w celu ułatwienia gojenia. Cewnik usuwany jest po 24 godzinach. U części chorych nie ma potrzeby zakładania cewnika lub  jest on zakładany na kilka dni. O wskazaniach do założenia cewnika po zabiegu wycięcia mięska cewkowego decyduje urolog wykonujący zabieg.

Materiał uzyskany do badania histopatologicznego wysyłany jest do oceny histopatologicznej. Wynik badania pacjentka może odebrać w oddziale wykonującym zabieg po 14 dniach.