Informujemy, że ta strona używa plików cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i zmianie ustawień cookie w przeglądarce. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. x

Eurologia

Dzisiaj jest: wtorek, 19 marca 2024 r.
Jesteś tutaj: Strona główna Leki Eligard
Leki
Choroby
Zabiegi urologiczne
Diagnostyka
Na skróty
A B C D E F G H
I J K L M N O P
R S T U W X Y Z
Pytania
Badania na płodność mężczyzny
~eurologia
odpowiedź inne pytanie

Eligard

A
A
A

Eligard

Skład
1 strzykawka z proszkiem zawiera 6,96 mg lub 20,87 mg lub 41,7 mg leuproreliny. Po sporządzeniu roztworu dostępne jest 7,5 mg lub 22,5 mg lub 45 mg octanu leuproreliny.

Eligard 22,5 mg

Fot. Eligard - dawka 3 miesięczna - 22,5 mg.

Działanie leku Eligard

Leuprorelina jest syntetycznym nonapeptydem, agonistą naturalnie występującej gonadoliberyny (GnRH). Hamuje wydzielanie gonadotropiny przez przysadkę i hamuje steroidogenezę w jądrach u mężczyzn. Podanie leku powoduje początkowe zwiększenie stężenia krążącej luteotropiny (LH) i folikulotropiny (FSH), prowadząc do przemijającego zwiększenia stężenia steroidów pochodzących z gruczołów płciowych męskich, testosteronu i dihydrotestosteronu, u mężczyzn. Dalsze podawanie octanu leuproreliny powoduje zmniejszenie stężenia LH i FSH. U mężczyzn stężenie testosteronu zmniejsza się poniżej progu kastracyjnego (< 50 ng/dl) w ciągu 3-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia, a po 6 miesiącach wynosi średnio 6,1 ng/dl dla leku w dawce 7,5 mg, 10,1 ng/dl dla leku w dawce 22,5 mg i 10,4 ng/dl w dawce 45mg, co jest porównywalne do stanu po obustronnej orchidektomii. Po początkowym zwiększeniu stężenia leuproreliny po podaniu leku, stały poziom terapeutyczny obserwowany jest po upływie 2-28 dni od wstrzyknięcia dla leku w dawce 7,5 mg, po upływie 3-84 dni dla leku w dawce 22,5 mg i po upływie 3-168 dni w dawce 45 mg. Wiązanie z białkami osocza wynosi 43-49%. Końcowy okres połowicznej eliminacji leku wynosi około 3 h.

Wskazania
Leczenie hormonozależnego, zaawansowanego raka gruczołu krokowego.

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na octan leuproreliny i innych agonistów GnRH lub pozostałe składniki preparatu. U chorych poddanych uprzedniej orchidektomii nie należy stosować leku ze względu na brak efektu terapeutycznego. Lek jest przeciwwskazany w monoterapii chorych z rakiem gruczołu krokowego, u których stwierdza się ucisk na rdzeń kręgowy lub przerzuty do kręgosłupa. Lek jest przeciwwskazany u kobiet i dzieci.

Środki ostrożnościw czasie stosowania leku Eligard
Należy rozważyć dodatkowe zastosowanie leczenia odpowiednim antyandrogenem, począwszy od 3. dnia przed włączeniem leczenia i dalej przez 2-3 tyg. podawania leku w celu złagodzenia następstwa początkowego zwiększenia stężenia testosteronu we krwi. U mężczyzn poddanych uprzednio kastracji chirurgicznej preparat nie powoduje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu we krwi. W przypadku pojawienia się w trakcie terapii objawów ucisku na rdzeń kręgowy lub niewydolności nerek należy wdrożyć standardowe leczenie tych powikłań. Podczas pierwszych tygodni terapii należy uważnie obserwować pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i (lub) mózgu oraz pacjentów ze zwężeniem dróg moczowych.

Ciąża i laktacja
Nie dotyczy, ponieważ lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet.

Działania niepożądane
Bardzo częste (≥1/10): uderzenia gorąca; wybroczyny, rumień; zmęczenie, pieczenie w miejscu podania, zaburzenia czucia w miejscu podania. Częste (≥1/100, <1/10): zapalenie nosogardzieli; nudności, niestrawność, biegunka; świąd, pocenie nocne; ból stawów, ból kończyn, ból mięśni; rzadkie oddawanie moczu, trudności w oddawaniu moczu, bolesne oddawanie moczu, oddawanie moczu w nocy, skąpomocz; tkliwość piersi, zanik jąder, bolesność jąder, bezpłodność, przerost gruczołów piersiowych; złe samopoczucie, bolesność w miejscu podania, zasinienie w miejscu podania, kłucie w miejscu podania, sztywność mięśni, osłabienie; zaburzenia hematologiczne; zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy, wydłużenie czasu krzepnięcia. Niezbyt częste (≥1/1000, <1/100): zakażenie układu moczowego, miejscowe zakażenie skóry; nasilenie cukrzycy; niezwykłe sny, depresja, zmniejszenie popędu płciowego; krwiomocz, nasilony częstomocz, zatrzymanie moczu, skurcz pęcherza moczowego; ginekomastia, impotencja, schorzenia jąder; świąd w miejscu podania, senność, ból, gorączka; ból i zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia smaku, zaburzenia powonienia, osłabienie czucia; nadciśnienie, niedociśnienie; zaparcie, suchość w ustach, wymioty, niestrawność; potliwość, nasilenie pocenia; bóle pleców, skurcze mięśniowe; wyciek wodnisty z nosa, duszność;; zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy, wydłużenie czasu protrombinowego, zwiększenie masy ciała. Rzadkie (≥1/10 000, <1/1000): ruchy mimowolne; omdlenie, zapaść; wzdęcia, odbijanie się; łysienie; wykwity skórne; ból piersi; owrzodzenie w miejscu podania. Bardzo rzadko (<1/10 000): martwica w miejscu podania. Inne: obrzęki obwodowe, zatorowość płucna, kołatanie serca, osłabienie mięśni, dreszcze, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, wysypka, amnezja i zaburzenia widzenia. Po podaniu zarówno krótko- jak i długo działających agonistów GnRH rzadko donoszono o wystąpieniu zawału w obrębie wcześniej istniejącego gruczolaka przysadki mózgowej. Rzadko obserwowano trombocytopenię i leukopenię. Istnieją doniesienia o zaburzeniach tolerancji glukozy i o zmniejszeniu gęstości kości u mężczyzn poddanych orchidektomii lub leczonych agonistą GnRH; można przypuszczać, że długoterminowa terapia octanem leuproreliny może spowodować narastające objawy osteoporozy. Podczas pierwszych tygodni leczenia preparatem może dojść do zaostrzenia podmiotowych i przedmiotowych objawów choroby. Obserwowano przypadki zwężenia cewki moczowej i przypadki ucisku na rdzeń kręgowy prowadzące do porażenia, które w niektórych przypadkach prowadziły do zgonu pacjenta.

Interakcje
Nie prowadzono badań interakcji octanu leuproreliny z innymi lekami.

Dawkowanie
Podskórnie: 7,5 mg co miesiąc lub 22,5 mg co 3 miesiące lub 45 mg co 6 miesięcy. Należy okresowo zmieniać miejsca wstrzyknięć.
Zawartość dwóch uprzednio napełnionych strzykawek należy zmieszać bezpośrednio przed podskórnym wstrzyknięciem.


Uwagi
Odpowiedź na leczenie należy monitorować za pomocą oceny stanu klinicznego i pomiaru stężenia antygenu gruczołu krokowego (PSA) we krwi.
W trakcie terapii preparatem zaleca się częstsze monitorowanie stężenia glukozy u pacjentów z cukrzycą. Lek może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.





eUrologia TV

Samobadanie jako profilaktyka raka jądra. Zapobieganie rakowi jądra.

Cystoskopia z wycinkami. Pobranie wycinków w czasie cystoskopii.

Przygotowanie preparatu z prostatektomii do oceny histopatologicznej.

Przezskórne usunięcie złogów z nerki metodą PCNL.

Operacja kamicy pęcherza moczowego laserem holmowym. 

Newsletter
Chcesz być na bieżąco i otrzymywać zawsze najświeższe informacje na swoją skrzynkę e-mail?
Zapisz się do naszego newslettera.