Kamica moczowodowa - łac. ureterolithiasis

Kamica moczowa - łac. urolithiasis jest schorzeniem polegającym na wytrącaniu się nierozpuszczalnych złogów - kamieni w drogach moczowych. Kamica układu moczowego występuje u blisko 6% populacji. Szczyt zachorowań przypada na 3 - 5 dekadę życia. U mężczyzn występowanie kamicy moczowej obserwowane jest trzykrotnie częściej niż u kobiet. Najczęstszym objawem kamicy moczowodowej jest kolka nerkowa charkteryzującą się się silnym bólem okolicy lędźwiowej z towarzyszącym objawami takimi jak mdłości, wymioty, uczucie parcia na mocz czy krwiste zabarwienie moczu.

Kamica moczowodowa jest określeniem występowania złogów w świetle moczowodu. Złogi w moczowodzie pochodzą z nerek i mogą być różnej wielkości.

Według statystyk ryzyko ponownej kolki nerkowej u pacjentów z rozpoznaną kamicą nerkową wynosi około 15% w ciągu 3 lat od pierwszego ataku i sięga blisko 50% w okresie 10 lat od pierwszego epizodu kolki nerkowej.

Wśród czynników powodujących powstawanie złogów w układzie moczowym wyróżnia się czynniki wewnętrzne oraz zewnętrzne. Wśród czynników wewnętrznych  wymienia się czynniki anatomiczne - wady układu moczowego powodujące wytrącanie soli wapiennych w moczu, rasowe oraz dziedziczne - np. kwasica kanalikowa lub wrodzona hiperoksaluria. Najczęściej wymienianymi czynnikami zewnętrznymi są : nawyki żywieniowe - ilość spożywanych produktów białkowych i ilość wypijanych płynów, charakter wykonywanej pracy i klimat.

W zależności od składu złogu wyróżnia się kamienie zbudowane z :

  fosforanu wapnia
  szczawianu wapnia
  kwasu moczowego
  struwitu - fosforan amonowo - magnezowy

Złogi zbudowane z fosforanu i szczawianu wapnia stanowią blisko 80% wszystkich złogów. Na zdjęciu rentgenowskim - przeglądowym nerek i pęcherza widocznych jest blisko 70% złogów. Najlepiej widoczne są złogi szczawianowo - wapniowe. Złogi zbudowane z kwasu moczowego są niewidoczne na zdjęciu rentgenowskim - są przezierne dla promieniowania rentgenowskiego.

W blisko połowie przypadków kamica moczowodowa ma charakter nawrotowy - ryzyko ponownego ataku kolki nerkowej wynosi około 50%. Podstawowym sposobem zapobiegania nawrotom kolki nerkowej jest zwiększenie ilości przyjmowanych płynów. Zwiększona diureza powoduje zmniejszenie stężenia substancji krystalizujących w moczu  a co za tym idzie zmniejsza ryzyko powstawania złogów.